---

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc fermentum felis a varius dictum. Proin congue molestie sem eget semper. Maecenas bibendum lectus id dapibus iaculis. Integer imperdiet leo non enim lacinia rhoncus. Duis dignissim aliquam lacus, ut imperdiet augue vestibulum ac. Etiam ultricies imperdiet nisl vitae dictum. Fusce condimentum, sapien eu aliquam egestas, metus mi placerat lorem, ullamcorper imperdiet nibh mauris quis est. Integer fermentum ipsum justo, vitae vestibulum risus ultricies vitae. Donec condimentum maximus posuere.

Vivamus sed bibendum nulla. Proin porttitor quam et mi volutpat tincidunt at vitae felis. In hac habitasse platea dictumst. Nulla facilisi. Integer consectetur lorem eget nisl fringilla tempor. Praesent vitae consectetur justo. Donec et felis fermentum eros vehicula consequat. Praesent consectetur nunc et condimentum cursus.

---

Oli to 29-letnia rezydentka na oddziale pediatrii. Kobieta tak pełna optymizmu i empatii, że pomyśleć by można, że jeszcze nie poznała życia. Niepoprawna romantyczka. Wdowa (nieoficjalnie mężatka). Właścicielka kota. Jesieniara. Mistrzyni mufinek.

ZAGINIONA MIŁOŚĆ
Młoda i pełna życiowego idealizmu wyszła za mąż za mężczyznę, który równie mocno jak ona wierzył w utopię. Pech chciał, że jego ambicja ulokowała się w służbie wojskowej. Skończyły się jednak długie rozmowy i romantyczne listy gdy kilka lat temu zaginął bez śladu. Czy żyje? Czy jest jeszcze w stanie kochać blondynkę? Czy będzie potrafił wrócić do szczęśliwego życia jak gdyby nic się nie wydarzyło?

MIŁOŚĆ DYŻURNA
Ale przecież życie toczy się dalej. Oli ukończyła staż, rozpoczęła rezydenturę. Spełnia się zawodowo pomagając najmłodszym pacjentom. Nie potrafi żyć w samotności, która trwała już zdecydowanie za długo. Jako, że większość czasu spędza w szpitalu, poszukuję kogoś kto będzie chciał znowu tchnąć w nią trochę życia. Czy to lekarz czy pracownik szpitala? Jego intencje będą czyste czy też wręcz przeciwnie? Wszystko zależy od Ciebie.

---

Byłeś dla mnie wszystkim. Bratem. Ojcem. Najlepszym przyjacielem. Opiekunem. Kolegą. Wyzwaniem. Rywalem. W końcu, nie chciałam, ale stałeś się także miłością, a może tylko zwykłym szczeniackim zauroczeniem, za jakie je miałeś? Imponowałeś mi. Pewnością siebie, sposobem w jaki otaczałeś opieką nas wszystkich, spokojem i poczuciem bezpieczeństwa jakie wokół nas budowałeś. Czy ty też byłeś spokojny? Na tyle, na ile mogliśmy, jako dzieciaki, które dorastały na ulicy. A może na Twoich barkach spoczywało największe obciążenie? Podobnie jak my, nie miałeś domu, do którego mogłeś wrócić. My byliśmy dla Ciebie domem. Ty... dla mnie więcej niż bym tego chciała, niż ty byś tego chciał. To dlatego, że nikt nigdy nie był mi tak bliski, jak ty byłeś. Ale czy znałam cię naprawdę? Czy tylko moje wyobrażenie o Tobie, jakie budowałam na granicy jawy i fantazji? W którymś momencie, nie pamiętam kiedy, zauważyłam, że patrzę tylko na Ciebie, słucham tylko Ciebie, widzę tylko Ciebie i tylko Ciebie potrzebuję obok siebie. Wydawało mi się, że Cię znam, że wiem czego potrzebujesz, że znam Twoje najskrytsze tajemnice, że ja Ciebie, tak samo, jak ty mnie – znasz lepiej ode mnie samej. Mylilam się? A może miałam rację? I właśnie to w tej relacji było najbardziej przerażające i dlatego oboje od niej uciekliśmy?