Znalezienie dobrego miejsca na zapętlenie klasycznej fajeczki nie należało do najłatwiejszych zadań, gdy się pracowało w służbie zdrowia. Przecież trzeba było świecić przykładem, ale to nie było wcale takie proste. Ten podły wyrób tytoniowy zabrał w swoje sidła nawet służbę zdrowia.
Chociaż jakby nie patrzeć dzięki wielkim koncernom produkującym różnego rodzaju używki lekarze, pogotowie mieli swoją pracę. Zatem wszystko działało jak powinno. Jedni truli ludzi, niszczyli ich zdrowie. Drudzy ich leczyli, a przy okazji sami również wpadli w sidła używek. I nawet rząd mając świadomość, że to wszystko zatacza kolo, nic nie robił. Wiadomo, dlaczego.
Chodziło o kasę, a ta co szła na te wszystkie kampanie reklamowe pewnie i tak na nie wiele się zdawała. Jak ktoś chciał to pić i palić będzie.
Wiedział, że raczej nie powiem palić na widoku, żeby nie psuć wizerunku szpitala, zatem skitrał się w kącie parkingu. Wybył na fajeczkę po cywilnemu, dla spokoju własnego sumienia. Bo nigdy nic nie wiadomo, a dookoła wszędzie czaił się ktoś, kto uprzejmie doniesie, że widział takie zdarzenie.
Życie zatem było do kitu, ale nic nie poradził, że już go przypiliło. Tak starał się ograniczać palenie w robocie do minimum, dlatego zawsze wychodził na dwór. Wiatr trochę pomagał w wywiniu tego zapachu fajek.
Wyciągnął paczkę z kieszeni nie poświęcając uwagi otoczeniu.
@Ruelle I. Prescott

W przeciwieństwie do wielu innych pracowników służby zdrowia Ruelle nie przejmowała się w ogóle tym, co inni mogliby o niej pomyśleć. Być może dlatego nie dbała o to jak inne lekarki, aby zamaskować wszelkie oznaki niewyspania korektorem, aby wyglądać na świeżą i pełną energii kobietą, która kocha swoją pracę oraz pomagać ludziom.
Nie. Ona po prostu egzystowała w swojej przestrzeni i wychodziła z niej, gdy tylko zaszła taka potrzeba. Tego dnia wszyscy wyjątkowo postanowili działać jej na nerwy. Dlatego właśnie wyszła przed budynek, aby zapalić. Nie robiła tego jakoś wyjątkowo często, ale zdarzało się. Nigdy jednak nie było to dyktowane przez silną potrzebę zażycia nikotyny.
Znalazła się na parkingu, który wydawał jej się najlepszym miejscem na podobne zajęcia. Głównie przez to, że zwykle ludzie nie kręcili się tu tak często jak przy wejściach do szpitala. Wyciągnęła paczkę papierosów z fartucha, który miała na sobie i wysunęła jednego z nich, by ująć go między wargi. Dopiero w momencie, gdy chciała go zapalić natrafiła na problem. Zapalniczka uparcie odmawiała wykrzesania z siebie płomienia, który byłby w stanie zapalić fajkę. Całe życie piach w oczy. Wtedy jednak dostrzegła w pobliżu młodszego mężczyznę, który najwyraźniej wpadł na podobny plan co ona.
- Hej. Masz ognia? - zapytała, zbliżając się do niego z nieodpalonym papierosem.
Zapewne miał, ale kultura wymagała tego, aby zapytać. Zresztą zawsze mógł odmówić chociaż nie znała nikogo kto by tak postąpił w prostym ludzkim odruchu.

@Seth Jordan

Miło mieć było towarzystwo do palenia. Zawsze można pogadać dodatkowo o jakiś pierdołach, a po za tym kultura wymagała, aby wspierać się w nałogu.
- Tak, mam - odpowiedział twierdząco, na zadane mu pytanie. -Proszę - wręczył jej zapalniczkę, bo słabo mu wychodziło podpalanie fajek innym. Wolał nie zostać posądzony o nieumyślne podpalanie kogoś.
Chwilę mu zeszło nim zakumał skąd kojarzył swoją towarzyszkę w karmieniu potencjalnego nowotworu. Zawsze to raźniej mieć raka we dwoje niż pojedynczo.
- Jacyś ciekawi denaci, albo ciekawe denatki? - Ta kwestia akurat go zainteresowała. Na intensywnej terapii też się zdarzało ludziom umierać, ale wówczas widział tylko martwego człowieka, a tam w środku mogło dziać się coś ciekawego. Nie chciałby osobiście rozkrajać ludzi, ale posłuchać zawsze można było.- Nie byłem w sumie jeszcze w tutejszej kostnicy - dodał właściwie nie wiadomo po co.
Podziwiał osoby będące wstanie ogarniać denatów bądź denatki. Za dzieciaka czasami, gdy nie trenował bosku oglądał sobie w telewizji program o jednej takiej lekarce krojącej ludzi, pokazywali też rekonstrukcję zdarzeń doprowadzających ostatecznie ludzi do kostnicy. Z tym, że już nie pamiętał jak się owy program nazywał.
@Ruelle I. Prescott

Okazało się, że bezproblemowo udało jej się zdobyć działającą zapalniczkę. Jak widać jednak istniała solidarność między palącymi, która nie pozwalała na zostawienie drugiej osoby w potrzebie. Mogła jedynie cieszyć się z tego obrotu sprawy.
- Dzięki - odpowiedziała po czym już bez komplikacji zapaliła papierosa wprawnym ruchem.
Zaciągnęła się głęboko dymem po czym oddała przedmiot jego właścicielowi. Myślała, że może resztę przerwy fajkowej spędzą w miarę spokojnej i komfortowej ciszy, ale jak widać jej towarzysz miał nieco inne plany i zagadnął ją odnośnie pracy.
- Zależy co masz na myśli przez ciekawe - odpowiedziała, ponownie zaciągając się papierosem.
W końcu każdy miał nieco inną definicję tego słowa. Dla niektórych ciekawe zgony dotyczyły prawie wyłącznie jakiś morderstw, nieszczęśliwych wypadków, a inni z kolei chcieli słuchać o jakiś tajemniczych chorobach, które dotykały pacjentów i uderzały w najmniej spodziewanym momencie, by spowodować nagły tajemniczy zgon. Musiała wiedzieć, co dokładnie miał na myśli.
- Zapraszamy. Mamy miskę z cukierkami na wejściu na Halloween. Jak ci się poszczęści może trafisz na atrakcje w postaci mierzenia jelit - zaproponowała i naprawdę trudno było wyczuć czy w tym momencie żartowała czy może mówiła poważnie.
Po Ruelle można było spodziewać się praktycznie wszystkiego także na pewno nikt nie zdziwiłby się, gdyby wpadła na pomysł udekorowania kostnicy na Halloween, ale faktycznie musiałoby jej się chcieć włożyć podobny wysiłek w przygotowanie pomieszczenia do obchodów tego święta. Ewentualnie mogłaby do tego nakłonić stażystów, bo jednak od czegoś ich miała. Niemniej podobne teksty raczej pozostawały w strefie żartów.

@Seth Jordan

-Miałem na myśli jakieś ciekawe przypadki zgonów, może po rozkrojeniu denata bądź denatki okazało się, że mają jakieś nietypowe wnętrzności?
Trafnie określiła, że dla każdego ciekawie można inaczej zdefiniować. Być może ją już nie wiele było w stanie zaskoczyć, ale on serio powinien wybrać się do tej kostnicy.
Zaciągnął się fajeczką, bo czym wypuścił w powietrze te trujące wyziewy. Niech się inni też nieświadomie potrują, będą przynajmniej trafiać do szpitala, a oni będą mieć pracę. Tak sobie pomyślał w przypływie czarnego humoru. Widocznie zbliżające się Halloween też miało na niego jakiś wpływ.
-Brzmi interesująco - pokiwał głową szczerze zainteresowany. Jeszcze parę lat temu nawet by nie pomyślał, że będzie na fajce rozmawiał o ludzkich wnętrznościach i go przy tym nie zemdli. -I chyba będę szczerze zawiedziony jak nie trafię na tę atrakcję, bo kusi
Jak punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Rozejrzał się po parkingu, ale nikt się nimi nie interesował. Może i dobrze. Nie żeby jakoś specjalnie miało to dla niego znaczenie. Jednak w dobie wszechobecnego internetu ludzie dosłownie mogli wiedzieć wszystko o wszystkich jeśli ci wrzucali do sieci dosłownie każdą nawet najmniej istotną pierdołę o swoim życiu.
@Ruelle I. Prescott

Zamyśliła się jeszcze dodatkowo na słowa młodszego, gdy tylko raz jeszcze podjął kwestię tych fascynujących i interesujących przypadków. Cóż, podobne defekty jednocześnie były dużo powszechniejsze niż ludziom się zdawało, ale jednocześnie nie były też jakoś szczególnie częste.
- Ostatnio trafił nam się denat, który miał serce centralnie na środku klatki piersiowej. Moja asystentka prawie je przecięła, gdy przepiłowywała mostek piłą - odpowiedziała w końcu, bo był to chyba jeden z ostatnich przypadków, który utkwił jej w pamięci. Później zaciągnęła się raz jeszcze papierosem, by dać sobie jeszcze jedną chwilę na pomyślenie. - Ach, i trafił nam się facet z trzema nerkami.
Wcale nie było to tak zajebiste jak się ludziom wydawało, bo dodatkowa nerka nie zachowywała się jak dwie podstawowe. Nie można jej było sprzedać na czarnym rynku jak zwykłej, a zamiast korzyści przynosiła właścicielowi właściwie same szkody.
- No ba. Wiemy ja się bawić - przyznała, obserwując jak wypuszczony przez nią dym rozwiewa się w powietrzu tworząc coraz cieńsze smugi nim w końcu całkowicie zniknął. - W takim razie musisz się pospieszyć, bo oferta ograniczona czasowo.
Zapewne mogli cieszyć się z tego, że nie byli jakimiś popularnymi celebrytami, których wypowiedzi wyrwane z kontekstu czarnego humoru trafią do sieci, by zrobić tam furorę. W końcu kto mógłby się interesować ich prywatną rozmową w czasie przerwy na papierosa? Tym bardziej, że raczej nikt nie kojarzył kim dokładnie byli i jakie właściwie stanowiska zajmowali. Dlatego właśnie mogli odetchnąć ze spokojem i cieszyć się dymem wypełniającym płuca przy każdym zaciągnięciu się papierosem.

@Seth Jordan

- Zatem jak tylko skończę swoją zmianę zawitam do was - uznał, bo skoro była oferta ograniczona czasowo trzeba było się sprężać. -Jaka ta natura potrafi być dziwna, ale chociaż się nie da nudzić przy krojeniu ludzi.
Zaciągnął się fajeczką i wypuścił dym w kształcie kołka. Czasami mu się to udawało, ale nie zawsze. Trzeba było jeszcze poćwiczyć, ale nie zamierzał jednak palić, aż tyle, aby do nabrać perfekcji w tej dziedzinie.
Pogoda była jeszcze całkiem ładna, wiec palenie na dworze miało swoje uroki. Ciepło jeszcze królowało na zewnątrz więc miło było pogrzać kości w słońcu. Całe dnie spędzali zamknięci w czterech ścianach Mayo, otoczeni zapachem środków do dezynfekcji oraz sztucznego oświetlenia.
Więc chyba było to naturalne, że z czasem człowiek potrzebuje świeżego powietrza.
W sumie nawet wolał palić na dworze, bo to pozwalało na chwilową zmianie otoczenia. Całe dnie i tak spędzał w szpitalu, a świat zewnętrzny widział głownie w drodze do lub z akademika, kursował w sumie tylko pomiędzy szpitalem a swoim pokojem.
-W prosektorium przynajmniej się nie nudzicie, zawsze coś się czai interesującego w człowieku. W sumie z martwymi pacjentami jest mniej zachodu niż z tymi żywymi - przyznał.
@Ruelle I. Prescott

Nie sądziła, że  rezydent tak łatwo i szybko będzie chciał odwiedzić ich kostnicę, w której w zasadzie nie było nic ciekawego do oglądania. W końcu to nie było tak, że szpital był jedną wielką umieralnią, która ciągle zapewniała jej świeży dostęp do nowych sekcji. Mieli oprócz tego jeszcze do badania różnego rodzaju tkanki pobrane również od żywych pacjentów w celu ustalenia, co też mogło im dolegać.
- Za to niektórzy mają do tego zdecydowanie zbyt delikatne żołądki - przyznała, bo już widziała przypadki, gdy stażyści czy rezydenci wymiotowali do kubła ze śmieciami, bo okazywało się, że smród rozkładającego się ciała, a zwłaszcza tego, co znajdowało się w środku był dla nich nie do zniesienia. Podobnie jak widok, który mogli zastać wewnątrz i świadomość, że będą musieli dotykać tego, co się tam znajdowało.
Dlatego tym bardziej biorąc pod uwagę wszelkie zapachy w zimnej kostnicy, Ruelle mogła być wdzięczna za ciepłą pogodę i możliwość oddychania świeżym powietrzem. Chociaż ktoś wytknąłby jej zaraz, że takie świeże nie było patrząc na to, że jednak trzymała w dłoni papierosa, którym raz za razem się zaciągała, aby wypuścić szare wstęgi dymu ze swoich ust.
- Na pewno nie narzekają, ani nie utrudniają ci pracy. Zwłoki nie kłamią ani nie wszczynają awantur - przyznała, bo jedynie, co to mogła zaobserwować jakieś mylne oznaki chorobowe, które wcale nie musiały być w żaden sposób związane z faktyczną przyczyną śmierci, do której musiała jednak dojść.

@Seth Jordan

On akurat miał całkiem mocny żołądek, ale na potwierdzenie czy faktycznie by dał radę musiałby się przekonać przychodząc tam. Zatem dobrze byłoby sprawdzić, czy faktycznie podoła.
-Zawitam i przy okazji okazji zobaczę, czy istotnie nie ruszy mnie to tak jak zakładam - pozwolił sobie na krzywy uśmiech. -W teorii wygląda praca ze zwłokami całkiem interesująco, nigdy do końca się nie wie, co w człowieku siedzi
Nie zakładał, że dopadnie go tak szybko znieczulica na ludzkie nieszczęścia będąc przyszłym lekarzem. W założeniu miał im pomagać i w sumie robił to robił. Tylko czasami mimo usilnych prób nie dało się uratować. Najmniej miał ochotę pomagać osobom, które z własnej głupoty trafiły do kliniki. Najczęściej młode chłopaki albo nastolatkowie w wyniku jakiś głupich czelendżow z TikToka czy innych platform społecznościowych.
- Mogę zapytać, co cię skłoniło do podjęcia pracy akurat ze zmarłymi?
Każdy miał swoje motywy, by iść ścieżką kariery w służbie zdrowia, gdzie praca właściwe władała całym wolnym czasem. Dlatego też nie każdy się do tego nadawał. Jednak faktyczne nie każdy nadawał się do pracy z ludzkimi zwłokami.
@Ruelle I. Prescott

Czasami ludzie zdecydowanie za bardzo przeceniali swoje możliwości nie spotkawszy się nigdy z tak ekstremalnymi wrażeniami zmysłowymi. Pewnych doświadczeń nie dało się tak po prostu zestawić z czymkolwiek innym. Złośliwi nawet mówili, że przez tak długi czas pracy w kostnicy zdołała upośledzić sobie zmysł węchu. Może w sumie nie były to bezpodstawne komentarze?
- O tym musisz się przekonać. I faktycznie, jest to ciekawe - przyznała jeszcze, bo zapewne gdyby od samego początku jej to nie interesowało to nie pchałaby się w ogóle w ten zawód.
Trudno było stwierdzić czy dopadła ją znieczulica. Chyba zawsze taka była. Miała przed sobą zwłoki. Coś, co nie żyło i nie było już człowiekiem. Podchodziła zatem do swoich petentów jak do obiektów, które przecież nic już nie czuły. Dla niej była to kolejna zagadka, którą należało rozwikłać. Nie można też powiedzieć, że często miała okazję do tego, by bezpośrednio rozmawiać z żyjącymi pacjentami. Głównie po prostu przekazywała wyniki badań do ich lekarzy prowadzących.
Zamyśliła się, gdy tylko młodszy zdał jej pytanie o to czemu się zdecydowała na taką, a nie inną karierę. W zasadzie nie mogła powiedzieć, że cokolwiek ją skłoniło do tego. Po prostu taki był jej zamysł od samego początku i właśnie tego się trzymała przez cały okres edukacji.
- Trudno powiedzieć. Po prostu zawsze chciałam w to iść - stwierdziła w końcu, wzruszając ramionami.
Mogło to być chore, ale już od dzieciństwa widziała się na podobnym stanowisku. Zapewne to można było zrzucić na fakt, że obejrzała zbyt wiele programów związanych z kryminalistyką. Nie mogła jednak powiedzieć, że wyszło jej to na złe.

@Seth Jordan

-Pytam, bo nie raz kryją się za różnymi decyzjami jakieś doniosłe powody czy coś - nie wspomniał o swoich, bo towarzyszka o to nie zapytała, albo ją to zwyczajnie nie interesowało. Miała do tego pełne prawo, a on też nie uznawał swoich decyzji za jakieś wielce wygórowane.
Popatrzył przed siebie na parking, gdzie jak zwykle panował ruch. Ludzie pojawiali się i znikali, samochody wymieniały. Jedni parkowali idealnie w sam środek linii, inni zostawali swoje auta tak, jak wjechali. Nie przejmując się przy tym, że ktoś im albo oni komuś porysują pojazd przy wysiadaniu.
Prawko miał, ale nie kupował samochodu, bo na tę chwile nie miał potrzeby nim jeździ. Tak spędzał cały dzień albo w klinice, albo w akademiku. Zatem całą kasę z wypłaty mógł sobie odłożyć na przyszłość, jeśli wcześniej nie wysiądzie mu ogranizm przez fajki, kawę lub energetyki. Wówczas koleżanka będzie mogła poznać go dosłownie od środka.
-Zdarzyło się już pokroić kogoś znajomego ze szpitala?
O rodzine nie wypadało pytać, bo różnie można było zareagować ta tego typu pytanie, po za tym było to według niego bardziej osobiste pytanie niż ludzi ze spitala.
@Ruelle I. Prescott

Uśmiechnęła się delikatnie, gdy tylko wspomniał o doniosłych powodach. Owszem, tak zapewne było w większości tych wszystkich ludzi, którzy zarzekali się o tym, że przyświeca im cel, aby ratować ludzi i pomagać potrzebujących. Byli też tacy, którzy przyznawali, że chodziło im wyłącznie o to, że dzięki temu zdobędą pewny i dobrze płatny zawód. Ruelle nie należała do żadnej z tych grup.
- Po prostu lubiłam zawsze nieco dziwne rzeczy. Fascynowała mnie kryminologia i tak dalej. Możesz sobie przez to dopowiedzieć resztę - uznała, zaciągając się raz jeszcze papierosem, który zdecydowanie zbyt szybko się spalał ku jej niezadowoleniu. - A ty jakie miałeś powody?
Zapytała, bo może to ona trafiła na jednego z tych idealistów, którzy mówili o tym jak to pragnęli nieść pomoc innym lub po prostu mieli jakąś tragiczną historię rodzinną, która natknęła ich do tego, aby zająć się taką, a nie inną profesją. A to dziadek zmarł na raka i dlatego zainteresowała mnie onkologia, a to rehabilitant babci zainspirował mnie do tego, aby iść w tym samym kierunku... Miała wrażenie, że takich młodych ludzi było wręcz na pęczki.
- Nie. Nigdy żadnego znajomego - przyznała, bo jeszcze nie miała takiego przypadku.
Zresztą wiedziała dokładnie, że znajdowało się to poza etyką lekarską. Nie powinna zajmować się znajomymi i bliskimi, bo to mogło zaburzać jej osąd. Na tę chwilę nie miała jeszcze faktycznie możliwości do tego, aby to wszystko przetestować i powstrzymywać się od angażowania w sprawy, od których powinna zgodnie z regulaminem trzymać się z daleka.

@Seth Jordan

Uważnie wysłuchał rozmówczyni przytakując od czasu do czasu głową. Nie każdy kierował się wielkimi ideałami chcąc być lekarzem, a profesja Ruelle raczej nie pomagała pacjentom wrócić do życia. Gdy do niej trafiali to już bliżej było do zakopania albo spalenia, co w nim nie umniejszało jej umiejętnością niż lekarzom ratującym życie
Niestety on zaliczał się właśnie do tej kategorii. Nigdy nie robił wielkiego halo, z powodów, dla których rozpoczął swoją przyrodę z medycyną. Nie za bardzo też o tym lubił rozmawiać, ale sam zaczął, więc powinien zmierzyć się z konsekwencjami swoich pytań sprzed chwili.
- Zaliczam się do klasycznego przypadku, spowodowanego chorobą siostry. Miała nowotwór, zmarła kilka lat temu - zaciągnął się spoglądając przed siebie. W sumie mógł skłamać, ale tak po prostu nie wypadało, i czułby się źle z tą świadomością. - Tak chociaż bardziej dla samego siebie poszedłem na medycynę, chyba żeby poczuć się lepiej i jakoś wmówić sobie, że jak nie dało się mojej siostry uratować, to może zdoła się pomóc czyjejś
Różnie reaguje się na śmierć. Każdy na własną rękę próbuje sobie z tym poradzić, a w jego przypadku była to nagła zmiana całego życia. Porzucając całkiem dobrze zapowiadającą się karierę bokserką, żeby harować po dwanaście godzin dziennie ciągle na najwyższych obrotach.
@Ruelle I. Prescott

Nie dało się zaprzeczyć, że najpopularniejszymi pobudkami były właśnie te szlachetne i górnolotne idee, którym ludzie się oddawali albo po prostu zwykły materializm, który mimo wszystko towarzyszył ludziom. W końcu kto z nas nie lubił odrobiny luksusu i możliwości zafundowania sobie czegoś miłego? W zasadzie nawet nie musiało chodzić o zwyczajną chęć wzbogacenia się, ale też poczucie bezpieczeństwa, bo akurat na lekarzy zawsze zdawało się być zapotrzebowanie. Nie można było zatem odmówić człowiekowi w zasadzie pewnej pracy, która mogła mu zapewnić utrzymanie. O ile oczywiście był dobry w swojej profesji.
Jej pytanie było raczej kurtuazyjne. Nie spodziewała się też chyba aż tak szczerej odpowiedzi chociaż z drugiej strony chłopak nie miał też powodów do tego, aby kłamać lub ukrywać w jakiś sposób prawdę. Zwłaszcza jeśli coś miało miejsce dawno temu i zdołał się z myślą o przeszłych wydarzeniach oswoić. Być może było to pośrednio związane z jej profesją, ale Ruelle nie była jedną z tych osób, które można było wprowadzić w zakłopotanie przez wspomnienie o kimś zmarłym. Nie czuła nagle ogromnego współczucia i żalu. W końcu spotkała wielu nieboszczyków oraz osób, które były z nimi związane. Przede wszystkim jednak nie znała tej dziewczyny, a nawet jej brat nie był jej szczególnie bliski dlatego pewnie nie czuła aż tak wielkiego współczucia. Takich historii było mnóstwo. Pech chciał, że padło akurat na, jak zakładała, młodą dziewczynę, która pewnie miała przed sobą kawał życia, gdyby nie choroba.
- Przykro mi - powiedziała chociaż na pewno brzmiało to niczym wyuczona formułka, którą w takich sytuacjach po prostu wypada powiedzieć.
Nie sądziła też, aby Seth chciał od niej jakiegoś użalania się lub wylewnych kondolencji. W końcu prowadzili luźną rozmowę, a nie konkurs na tragiczną przeszłość, który pewnie sama by przegrała.
- Ale dlaczego intensywna? Pomagać mógłbyś wszędzie - dodała jeszcze.
No, dobrze, może nie do końca na patomorfologii, a i znalazłoby się pewnie jeszcze kilka innych dziedzin, gdzie raczej nie miało się do czynienia z przypadkami, które groziły utratą życia. Domyślała się, że onkologia mogłaby być bardziej dobijająca ze względu na wspomnienia Setha i pewnie dosyć wysoką śmiertelność wśród pacjentów, którzy często byli późno diagnozowani albo nie reagowali odpowiednio na wdrożone leczenie. Jednak czemu akurat intensywna?

@Seth Jordan

Seth nie oczekiwał od nikogo jakiś pocieszeń czy innej formy prób pocieszenia go. Pogodził się ze śmiercią siostry, ruszył dalej i tak powinno być. Bo to nie bajka, nie posiadał magicznych zdolności, żeby kogoś przywrócić do życia.
Było, minęło, pamięta o siostrze, wspomina ją czasami, przegląda stare zdjęcia. I nic więcej dla niej już zrobić nie może, iść tylko dalej przed siebie, bo to jest jego życie. Jej zgasło dawno temu..
- Chyba dla tego, że jest od groma roboty, trafiają się różne przypadki i często pracujemy pod presją czasu. W zasadzie na większości oddziałów, gdzie trafiają pacjenci coś się dzieje - ciężko było dokładnie przekazać dlaczego ta, a nie inna dziedzina. -W sumie, to chyba tyle. Lubie jak się, coś dzieje, nie ma czasu na siedzenie i patrzenie w sufit. I zawsze jest ta nutka satysfakcji jak uda się pacjenta uratować.
Jego papieros też właśnie zakończył żywot, ale miał zawsze w zapasie paczkę całą, więc pozwolił sobie na jeszcze jednego. Tak z założenia lekarz nie powinen palić, ale rodzaj pracy sam do tego doprowadził. Jakoś odreagować trzeba.
- Wolę jak ciągle coś się dzieje, bo to też potrafił zmuszać człowieka do szybkiego myślenia. W pewnych przypadkach jest to przydatne, bo inaczej trafiają do ciebie
Sięgnął zatem po drugą fajeczkę, żeby dalej karmić swojego potencjalnego raka.
@Ruelle I. Prescott

Może to i lepiej, że Seth nie oczekiwał podobnych ludzkich odruchów, bo czasami faktycznie Ruelle trudno było wykazać się empatią. Tutaj ponownie wiele ludzi zrzucało to na karb wypaczenia przez pracę, która oswajała ją z ludzką śmiercią o wiele bardziej niż przeciętnych ludzi. Przynajmniej tyle dobrego, że napotkała na kogoś kto przebrnął już przez swoją żałobę, bo inaczej mogłoby być różnie.
- Rozumiem. Można by powiedzieć, że wybrałeś tę trudniejszą opcję. Chyba po prostu lubisz wyzwania - dodała jeszcze, czując jak powoli żar zaczyna docierać do jej palców przez co musiała rzucić niedopałek na ziemię i zdeptać go obcasem.
Sama również lubiła być zmuszana do myślenia, ale raczej nie miała w sobie tego czegoś, co kazałoby jej się nieustannie pchać w sytuacje, gdzie znajdowałaby się pod wieczną presją i musiała podejmować decyzje, od których zależałoby czyjeś życie niemalże na wyścigi. Chyba po części też dlatego nie interesowało ją bycie zwyczajnym lekarzem, a bardziej pchanie się w medycynę sądową. Nie musiała być odpowiedzialna za czyjąś egzystencję. Chociaż wciąż pomagała w diagnozowaniu żywych pacjentów.
- Zajmuję się też takimi, co jeszcze nie zeszli z tego świata. No, ale bardziej działam za kulisami na wasze zlecenie - przez moment zastanawiała się czy również wyciągnąć kolejnego papierosa z paczki.
Nie paliła zbyt często i raczej nie miała w zwyczaju wypalania więcej niż jednego papierosa. Chyba, że znajdowała się w towarzystwie. Wyglądało na to, że sama obecność Jordana wystarczyła do tego, aby jednak zdecydowała się na kolejną fajkę.

@Seth Jordan