Nie będzie to iście porywająca historia o od zera do bohatera. Nie będzie happy endu, mezaliansu i wielkiej miłości mogącej przezwyciężyć wszystkie życiowe dramaty.
Seth był jednym z czworga dzieci, drugim pod względem kolejności i jedynym synem. Nic zatem dziwnego, że ojciec właśnie jemu poświęcał najwięcej czasu, do dziecka zarażając go pasją do boksu. Dla małego dziecka, było to wyróżnienie, że dzielą wspólne zainteresowania, wymieniają się uwagami lub komentarzami zrozumiałymi tylko dla nich. W międzyczasie kontakt z siostrami miał na tyle, ile coś od nich chciał, albo one od niego. Z matką było podobnie. Cały jego świat kręcił się wokół szkoły, boksu oraz ojca. I tam bezpieczna przystań runęła, gdy Seth miał czternaście lat.

Wówczas jego starsza o trzy lata siostra, Alex, usłyszała diagnozę, która wywróciła cały świat do góry nogami. Nowotwór krtani, złośliwy, szanse na przeżycie były słabe. W takich sytuacjach pojęcie czasu nabiera zupełnie innego znaczenia, a niestety nie można do mieć na zapas. Wtedy też na chwilę zjednoczyli się jako rodzina chcąc nadrobić na szybko czas, gdy każde było zajęte swoimi sprawami. Widok postępującej choroby i niknącej w oczach siostry wywar mocny wpływ na jego nastoletni umysł. Dotąd wizja śmierci pozostawała dla niego tematem bardzo odległym. Alex odeszła niecałe trzy lata po diagnozie pozostawiając pogrążoną w żałobie rodzine.

Seth zamiast uciec w boks, by odreagować śmierć siostry, zaszył się w bibliotece szkolnej. Gdy mięły pierwsze trudnie dni po po pogrzebie, nad grobem Alex solennie przyrzekł, że zostanie lekarzem, by móc ratować innych. Wtedy też poważnie poróżnił się z ojcem, który widział go w roli przyszłej gwiazdy boksu, nie lekarza. I zamiast w obliczu bolesnej straty córki, pan Jordan, poważnie obraził się na niego.

Mając nowy cel w życiu, wiedząc, że nie może liczyć na wsparcie ojca, a matka pogrążona w żałobie radziła sobie na swój własny sposób. Seth niebędący orłem z żadnego przedmiotu, po za wychowaniem fizycznym po raz pierwszy w życiu harował jak wół nad nauką. Szkoła oraz biblioteka stanowiły centrum jego życia. Jednak nie samą nauką się żyło. Odskocznią były wypady do knajp z kumplami, krótkie związki, bez zbędnego angażowania się. Lata poniekąd ascetycznego życia zaowocowały przyjęciem na studia, o dziwo zdanie ich, by dostać się do jednej z najlepszych klinik w całych Stanach Zjednoczonych.

Ciekawostki:

— Zdecydowanie za dużo pali jak na pracownika służby zdrowia. Chociaż w pracy stara się ograniczać z wypadami na fajkę, żeby nie było, aż tak do niego nie zalatywało.

— Dobrze odnajduje się w pracy oraz zadaniach pod presją. Nie panikuje, tylko zaskakująco podchodzi do wszystkiego na spokojnie. Adrenalina robi swoje, bo gdy opada czuje wtedy zmęczenie ze zdwojoną siłą.

— Jest wielkim fanem wszelkiego rodzaju dań z makaronem oraz pizzy. Właściwie kuchnia włoska jest jego ulubioną

— Nigdy nie był w poważnym związku, z jego punktu widzenia. Jak odbierały to jego wcześniejsze partnerki tego nie wiedział, dopóki wraz z końcem związku się dowiadywał. Niby miał swoich rodziców za wzór, ale nie brałby ich za okaz udanego małżeństwa.

— Jest wielkim fanem zwierząt (ulubionym są żaby), i gdyby nie pójście na medycynę, zapewne zostałby weterynarzem. Chociaż nie widać tego po nim, angażuje się głównie finansowo, na tyle ile może, w pomoc różnym akcjom mającym wspierać zwierzaczki. Kiedyś chciałby mieć własnego zwierzaczka, ale chwilowo nie pozwala mu na to sytuacja finansowa ani mieszkaniowa.

—Jego ulubioną porą roku jest zima. Śnieg zawsze kojarzy mu się z beztroskimi chwilami oraz zabawą za dzieciaka. Do tego dochodzą pierniczki i wszelkiego rodzaju trunki z dodatkiem korzennych przypraw.

—Może spędzić cały dzień leżąc bezczynnie oglądając bez celu YouTube, albo inne internetowe pochłaniacze czasu.

— Bardzo lubi kobiety, flirtować z nimi, rozmawiać, umawiać się na randki. A przy tym stara się nie traktować ich przedmiotowo. Gdyby był wierzący, dziękowały bogom, za to że je stworzyli