Rika wcale nie urodziła się w typowej rodzinie, w której każdy był lekarzem. Nie była zmuszana do kilkugodzinnej nauki, nie zasypiała późno w nocy nad książkami i nie chodziła do prestiżowej szkoły. Większość swojego czasu spędzała z ojcem wśród owiec, gdzie pokazywał jej od podstaw pracę ze zwierzętami gospodarskimi. W miejscu jej urodzenia było można przecież zobaczyć je na każdym kroku.
Uczęszczała do miejscowej szkoły wśród małej grupy rówieśników, którzy wcale nie przykładali się do nauki. Nie mieli perspektywy na ucieczkę z tego miejsca, by zostać kimś ważnym i poważanym w innym zakątku świata. Wszyscy, z pokolenia na pokolenie, zostawali tutaj, by ciągnąć dalej rodzinne biznesy. Życie wydawało się jej proste i radosne, bez zmartwień i niebezpieczeństw. Co rok witała z uśmiechem turystów, którzy ujęci wizją gór i klimatu, przyjeżdżali do nich na kilka dni czy tygodni. Z zapartym tchem słuchała ich opowieści o plażach, lasach deszczowych i pustyniach. Sama nigdy nie wyjechała za granicę, dlatego też jej wyobraźnia podsuwała jej coraz to piękniejsze obrazy. Pewnego dnia jej wyobraźnia wygasła i została okrutnie wstrząśnięta, by wrócić ku rzeczywistości. Jej matka zachorowała, a miejscowy lekarz nie mógł jej pomóc. Nie posiadał ani kwalifikacji, ani sprzętu, a jej nowotwór z miesiąca na miesiąc zabierał światło z jej życia. Na Rikę spadły wszystkie jej obowiązki, dziewczyna coraz bardziej opuszczała lekcje, ucząc się po nocach, by nie zostać w tyle z materiałem. Jej ojciec, wyskrobawszy ostatnie ich oszczędności i połączeniu ich z pieniędzmi po sprzedaży trzody, zadecydowałby poszukać pomocy gdzieś indziej. I tak właśnie trafili do Mayo Clinic. Rika zobaczywszy ogromny budynek, nowoczesny sprzęt i ludzi gotowych pomóc jej matce, zapragnęła zostać tu na zawsze. Przy boku swoich rodziców i maszyn, które pomagały jej przeżyć te trudne chwile. Nic dziwnego, że gdy tylko wrócili po męczącym roku do domu, poinformowała rodziców o tym, że także chce zostać lekarzem, który będzie mógł ponownie dawać ludziom nadzieję. Ojciec nie był zadowolony z tego pomysłu, twierdząc, że nie da sobie rady. W końcu wszyscy w ich rodzinie od pokoleń zajmowali się owcami i krowami, a nie leczeniem ludzi i operowaniem ich. Jednak tamtejszy lekarz poparł jej pomysł, odbywając kilka trudnych rozmów z jej rodzicami. Matka wysłała list do swej siostry, która przygarnęła ją i pomogła wyrobić papiery. Wspierała ją podczas jej studiów, stażu, a także rezydentury. Oczywiście Rika z roku an rok czuła coraz większą presję i nie raz chciała wrócić do domu. Wysyłała rodzicom pieniądze, które oszczędzała z pracy dorywczej i w chwilach wolnych od nauki pomagała swojej cioci przy jej dzieciach. Przez cały ten czas musiała wytrzymywać w spartańskich warunkach - w małym pokoju, w który ledwo mieściło się łóżko, z dwójką małych dzieci i brakiem pieniędzy. Jednak nadal pamiętała radość i nadzieję, którą obudzili w niej lekarze i nie poddawała się. Po kilku latach w końcu stała się lekarzem specjalistą, w dziedzinie, która interesowała ją od zawsze.

— Nie boi się korzystać ze zdobyczy technologicznych, ma swój motocykl, z którego osobiście jest dumna

— Na jej lewym ramieniu znajduje się dość duże oparzenie, które nigdy nie zniknęło z jej skóry. Prawdę mówiąc, kobieta, nic nie robiła by się go pozbyć, sądząc, że będzie ważną dla niej pamiątką.

— Rika uwielbia czytać. Większość swojego czasu wolnego spędza w bibliotece, uciekając od towarzystwa innych.

— Dziewczyna obywatelstwo uzyskała poprzez naturalizacje, mieszkając u swojej ciotki i pracując na własne wydatki

— Jest fanką wszystkiego co słodko smakuje. Napoje gazowane, cukierki, lody, a nawet czysty, biały cukier - mogłaby jeść to wszystko bez umiaru.