Desmond Manning nie spodziewał się zostać ojcem w wieku dwudziestu trzech lat. Miał wielkie plany na karierę, rozwój i zdobycie pieniędzy, ułożenie sobie życia w spokojnym tempie. Gdy myślał o założeniu rodziny, nie wyobrażał sobie tego w najbliższej przyszłości - co najwyżej kiedyś, za te kilka lat, a może po trzydziestce? Desmond Manning tym bardziej nie spodziewał się zostać samotnym ojcem, ale szybko zrozumiał, że nie ma wyboru, patrząc na małego chłopca w swoich rękach i mając świadomość, że jego matka zmarła niedługo po porodzie. Nie byli małżeństwem. Nie można nawet powiedzieć, że byli parą. Ale odpowiedzialność na jego barkach była tak samo ciężka i Desmond nie zamierzał go zawieść. Swojego syna, który od tamtego dnia był dla niego najważniejszy. Sylvan nie był samotnym dzieckiem, choć nauczyciele zdawali się myśleć inaczej. Ojciec od pierwszych lat życia spędzał z nim wszystkie wolne chwile, uczył go, zabierał na spacery, na lody, czasami nawet przesadnie go rozpieszczał bo nie potrafił mu odmówić zabawek. Mały chłopiec szybko przejął od ojca nigdy niezaspokojoną ciekawość do świata, podatność na nerwy i miłość do zwierząt. Niektóre zainteresowania ich łączyły, inne Sylvan rozwinął sam z siebie, ale ojciec zawsze był blisko i go wspierał. Sylvan nie był nieszczęśliwy, choć nie był dobry w zawiązywaniu nowych znajomości i nie miał wielu przyjaciół. W wieku trzynastu lat wdał się w bójkę z kilkoma chłopcami z klasy, po tym jak nakrył ich na obrzucaniu bezpańskiego psa kamieniami. Poza wyrzutami rodziców jego rówieśników, Sylvan zmierzał się po tym z nieprzyjemnym traktowaniem ze strony uczniów. Uparcie twierdzi, że nigdy go to nie obchodziło, ale po tym wszystkim już kompletnie wycofał się z życia towarzyskiego w szkole. Jego reputacja i złośliwość skutecznie odstraszały potencjalnych kolegów, ale Sylvan zawsze miał wsparcie ojca (i kotów, które dokarmiał w pobliżu swojego domu). Sądził, że nie potrzebuje niczego więcej. Jego życie rozpoczęło się w szpitalu i Sylvan wrócił do szpitala dosyć szybko, tuż po skończeniu szkoły… z nadzieją na to, że tym razem wizyta szpitalna nie skończy się tak tragicznie. Od dawna interesował się medycyną i szybko wybrał swoją drogę, wiedząc co chce robić w życiu. Nie miał wielkich oczekiwań i chciał żyć z dnia na dzień, mając nadzieję na to, że będzie w stanie zdobyć doświadczenie, lub chociaż komuś pomóc.

Ciekawostki:

— Wciąż mieszka w domu ze swoim ojcem i spędza z nim sporą część swojego wolnego czasu. Choć Sylvan wraz z upływem lat stał się znacznie cichszy i poważniejszy, wciąż rozumieją się doskonale i bezgranicznie sobie ufają.

— Sylvan ma OCD, w związku z czym ciągle myje ręce i poza domem zazwyczaj nosi na dłoniach rękawiczki. Często nieświadomie kręci głową na boki i agresywnie tupie nogą w ziemię. Nie przepada za nagłym dotykiem, obcisłym ubraniem i napojami w których są kawałki.

— Bywa świadomie złośliwy i nieraz specjalnie zwraca na siebie uwagę osób, które lubi.

— Często krzyczy zamiast mówić. Od dziecka niezbyt nad tym panuje.

— Ma dwa ukochane króliki - Georginę i Tanka. Mieszkają w jego pokoju, obok jego łóżka. Choć można też powiedzieć, że to Sylvan mieszka w ich pokoju i byłoby to bardziej trafne.

— Zazwyczaj śpi nie więcej niż sześć godzin na dobę.

— Uwielbia uczyć się o zwierzętach (zwłaszcza małych i futrzastych), ma fiksację na gry fantasy i lubi czytać historie o kryptydach. To ostatnie zostało mu z dzieciństwa i trzyma się tego zainteresowania głównie ze względu na nostalgię.

— Lubi ubierać się elegancko i układać sobie włosy. Okazjonalnie maluje sobie oczy, ale uważa, że nie jest w tym dobry.